• 
• 

‘Opkomende topvrouwen, neem je tijd’

Tijdens het interview met SER Topvrouwen zegt Rachel Naomi Drielinger: “Tja, het had ook allemaal heel anders kunnen lopen.” Ze is lid van de raad van bestuur en CEO van Generali Participations Netherlands, maar ze had ook zomaar succesvol modeontwerpster kunnen zijn, beaamt ze met een lach. Dat doet ze nadat verteld heeft over haar vroegste jeugd, waarin ze van haar moeder een flinke dosis creativiteit meekreeg. “Ik heb twee oudere broers. Mijn moeder had zich voorgenomen: als ik als derde kind een dochter mag krijgen, dan ga ik cursussen volgen om zelf kleding voor haar te maken. Zo gezegd, zo gedaan: ze deed een opleiding tot coupeuse.” Drielinger liep er dus beeldig bij, maar belangrijker: bij het knippen bleef er altijd wat stof over. “En daarvan maakte ik al toen ik 4 of 5 jaar was kleding voor mijn knuffeltjes en poppen. En nog steeds ben ik bezig met kleding en stijl. Thuis heb ik een klein atelier waar ik van alles maak.”

Toch is het nou ook weer geen grote verrassing dat Drielinger in 2006 haar carrière startte bij een grote bank. Want ook omgaan met geld en feeling voor cijfers kreeg ze van huis uit mee, van zowel haar vader als moeder. “Ik ben geboren in Suriname, mijn vader werkte daar voor de accountancy-dienst, een semioverheidsinstelling met een controlerende functie. Vanwege zijn financiële achtergrond vond hij het belangrijk zijn kinderen met geld te leren omgaan: als vijfjarige kreeg ik een beetje zakgeld, en daar wilde hij dan na een paar dagen iets van ‘lenen’, zodat ik leerde dat ik dan rente kon vragen. Bankje spelen, eigenlijk.” Ook moeder zat in de financiële hoek: zij ging bij ABN AMRO werken nadat het gezin naar Nederland emigreerde. Het was 1997 en Drielinger was 12 jaar. Na de middelbare school koos ze voor de studierichting bank- en verzekeringswezen (financial services management) en tijdens haar studie ging ze, net als haar moeder eerder, voor de geel-groene bank werken. Ze trad er rond 2006 aan als financial advisor. Vervolgens koos ze voor een rechtenstudie, met als specialisatie de master tax law. “Ik wist al jong dat ik het bank- en verzekeringswezen in wilde en naarmate ik ouder werd wist ik dat ik wilde werken in de fiscaliteit, om vermogende klanten te adviseren. Dat had mijn voorkeur boven de consultancy.”

Maak niet te snel definitieve keuzes

Ondanks dat de consultancy aanvankelijk minder trok dan het bank- en verzekeringswezen, kwam Drielinger in 2010 bij PwC terecht in de rol van fiscalist. Een mooie baan bij een boeiend bedrijf, én de plek waar Drielinger belangrijke levenslessen kreeg. “Bij PwC moest je al heel vroeg in je carrière gaan specialiseren, ik was 24, 25 jaar toen ik keuzes moest gaan maken waardoor er deuren definitief zouden sluiten. Fiscaal recht is natuurlijk een specialisme op zich, en binnen het fiscale recht werd ook verwacht dat ik zou kiezen op welke belastingsoorten ik me wilde focussen.” Dat werd omzetbelasting, en met die keuze hingen weer andere keuzes samen. “Wilde ik werken voor financiële instellingen, overheidsinstellingen?”

Hoe meer keuzes, hoe benauwder Drielinger werd. “Jezelf zo snel zo diep specialiseren, dat past niet iedereen. Mij paste het niet, en dus bedankte ik. Eenmaal fiscalist is altijd fiscalist – naar mijn idee – en als ik was gebleven dan werkte ik nu nog in zo’n rol bij een consultancy, of bij de Belastingdienst bijvoorbeeld. Dat is prachtig werk, daar niet van. Maar ik wilde nog zoveel leren en ontdekken, en daar is binnen zo’n gefocuste rol minder ruimte voor.”
Drielingers advies aan haar 25-jarige zelf – en daarmee aan jonge vrouwen die ook voor levensbepalende carrièrekeuzes staan – is dan ook: bouw wat rust in. “Leer jezelf eerst beter kennen. Ik dacht dat ik ‘mijn ding’ gevonden had, maar mijn keuze voor omzetbelasting was vooral ingegeven doordat ik tijdens mijn studie een docent had die daar heel bevlogen over kon vertellen. Omdat ik zo snel overtuigd was welke richting ik in wilde, heb ik te snel andere opties losgelaten. Dus: doe aan soul searching en ontdek eerst je professionele passie, voordat je definitieve keuzes maakt. Durf de onzekerheid die dat met zich meebrengt te omarmen.”

Past deze werkomgeving eigenlijk wel bij je?

Met die eerste schreden op Drielingers carrièrepad hangt nóg een kostbare ervaring samen, die ook weer samenhangt met zelfkennis. Namelijk: weet wat je verwacht vanuit je werkomgeving. Ze dacht aanvankelijk dat de omgeving waarin ze werkte – sfeer, cultuur, collega’s met wie je al dan niet kunt levelen – niet van groot belang was. “Ik was zo gedreven, leergierig en ambitieus dat ik dacht: als het werk inhoudelijk maar tof genoeg is, dan maakt al het andere niet zoveel uit.” Het bleek een denkfout. “In mijn team was het streven wel inclusief te zijn, maar in de praktijk bleek het toch vooral een homogene groep.” Drielinger was ‘anders’. “Nu besef ik dat de sfeer en cultuur bij je moeten passen. Bijvoorbeeld: voel je je als junior veilig genoeg om vragen te stellen aan seniors? Heb je overeenkomsten met anderen?” Ze hecht veel waarde aan culturele diversiteit, maar doelt daarmee niet per se op het feit dat ze zelf Surinaamse van geboorte is en dat je binnen een organisatie mensen wilt zien die letterlijk op je lijken. Ook kleinere dingen kunnen zwaar wegen en bepalen of je kunt floreren op een bepaalde plek. “In mijn team hadden de meeste mensen aan dezelfde universiteit gestudeerd. Bijna iedereen woonde in hartje Amsterdam, terwijl ik in Almere woonde. Dat maakte dat ik een connectie miste.” Daaruit vloeit een belangrijke les voort: durf de smell of the place in je op te nemen, en te bepalen of die wel of niet bij je past. Is dat niet het geval? Durf dan verder te kijken. Ze zei het al eerder: “Omarm de onzekerheid.”

Opklimmen richting board

Dat Drielinger de onzekerheid omarmde, betekende dat ze in 2013 alsnog terechtkwam op een plek in de wereld waar ze als jong volwassene al interesse in had: het verzekeringswezen. Het werd Generali Participations Netherlands, de grootste investerings- en financieringsmaatschappij binnen de internationaal opererende verzekeringsgoep Assicurazioni Generali SpA (ofwel de moeder van Generali Participations Netherlands). “Generali Groep is een verzekeringsgroep. Samen met een zestal andere in Nederland gevestigde investerings- en financieringsmaatschappijen vormt Generali Participations Netherlands een financial businessunit van de Groep. We investeren in operationele verzekeringsmaatschappijen die meestal zijn gevestigd in Europa, Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika, en we verstrekken financieringsinstrumenten aan groepsvennootschappen zodat zij hun verzekeringsactiviteiten kunnen ontplooien”, legt ze uit.

Drielinger heeft sinds een ruime twee jaar de dagelijkse leiding over Generali Participations Netherlands, en ze is daarnaast lid van de raad van bestuur van Generali Participations Netherlands en andere vennootschappen in de financial business unit. Toch begon ze – aan het begin van haar loopbaan bij Generali – ‘gewoon’ weer in haar oude tak van sport: als bedrijfsfiscalist. Maar, dit keer geen specialisaties. Ze was verantwoordelijk voor alle belastingsoorten. Dat beviel, want ze was immers niet op zoek naar verdieping, maar naar verbreding van haar kennis. Door haar leergierigheid bemoeide ze zich al heel snel met veel meer dan alleen fiscaliteit. Na twee jaar en een omscholingstraject, werd ze legal counsel, bedrijfsjurist, en vervolgens klom ze op tot general counsel, eindverantwoordelijke voor alle juridische zaken binnen Generali Participations Netherlands. Binnen Generali heeft ze haar ambitie en voorkeur om haar opties open te houden meteen duidelijk kunnen maken. “Ik heb altijd nauw samengewerkt met onze voormalige CEO, die voor mij een mentor was. Het is belangrijk iemand te hebben die je ondersteunt. Ik heb hard gewerkt aan mijn professionele en persoonlijke ontwikkeling en creëerde door mijn leergierigheid kansen om alles wat ik interessant vond te verkennen, en om mijn leiderschapskwaliteiten te ontwikkelen.” Het bracht haar uiteindelijk een rol als Chief Operations Officer, waarna ze tot de board van andere bedrijven binnen de Generali Groep toetrad – allemaal stappen in de richting van Drielingers huidige rol.

"Iedereen heeft mensen nodig om zich aan te spiegelen, en dat geldt natuurlijk ook voor ambitieuze vrouwen die beginnen aan een topcarrière. Iemand die qua achtergrond op je lijkt, bij wie je herkenning voelt. Daarom wil ik mijzelf laten zien, voor anderen."

Eerst een inclusieve cultuur, dan word je steeds diverser

Als CEO van Generali Participations Netherlands voelt ze zich erg gelukkig. In haar vroege carrière leerde ze hoe ze het níet wilde. Met die waarden in gedachten geeft ze vorm aan het Amsterdamse bedrijf met Italiaanse moeder. “Gelijkwaardigheid vind ik misschien wel het belangrijkste binnen mijn team. De mensen die hier werken, zijn heel verschillend. We zijn cultureel divers en hebben uiteenlopende achtergronden, maar iedereen krijgt dezelfde kansen. Ik geloof namelijk dat iedereen kan bereiken wat hij of zij ambieert – diploma’s zijn daarbij niet het belangrijkste. Als je leergierig bent, heb je ook potentie en met de juiste training kun je veel bereiken.” Terwijl veel bedrijven die diversifiëren worstelen met het verankeren van een inclusieve cultuur die nodig is om van diversiteit een succes te maken, is inclusie binnen Generali Participations Netherlands min of meer vanzelfsprekend. Voor diversiteit geldt hetzelfde. “We werken met 10 vrouwen en 17 mannen. Ook in topfuncties is er inmiddels voldoende diversiteit, maar in financiële functies, binnen het vakgebied accounting en reporting, is dat nu nog minder.”

De Generali Groep ontplooit meerdere activiteiten op het vlak van diversity, inclusion en equity; onder meer een groepsbreed ontwikkelprogramma om unconscious bias bespreekbaar te maken en mensen te stimuleren zich hiertegen te wapenen. “Generali heeft vorig jaar voor het eerst meegelopen in Milano Pride en dit jaar doen we mee aan verschillende prides in Europa. Er is een LGBTQ+-werkgroep – waarvan ik ally ofwel bondgenoot ben – en een werkgroep voor ambitieuze vrouwen. Ik ondersteun al deze initiatieven, ook door medewerkers tijd te geven deel te nemen aan verschillende initiatieven.”

Inclusie is de oplossing

Als het om genderdiversiteit gaat, hebben we in Nederland te maken met een ingrijpend veranderingsproces, constateert Drielinger. “We zijn nog aan het ontdekken dat vrouwen evenveel kwaliteiten hebben als mannen, en daarmee hangt samen dat vrouwen nog niet massaal gekozen hebben voor studies en beroepen waarin mannen nu nog dominant zijn. Het zou mooi zijn als ons personeelsbestand voor 50 procent uit mannen en voor 50 procent uit vrouwen zou bestaan, maar dat kost tijd.”
Drielinger is ervan overtuigd dat werken aan de inclusieve sfeer die zijzelf in het begin van haar loopbaan miste uiteindelijk zal leiden tot de gewenste diversiteit, ook wat gender betreft. “Daarin ben ik een dienstbare CEO. Ik besteed veel aandacht aan sfeer en cultuur. Psychologische veiligheid vind ik erg belangrijk. Men moet zich kunnen uiten, ideeën durven delen en durven vragen te stellen – álle vragen, er bestaan geen domme vragen.” Het zit ook in andere kleine dingen, bijvoorbeeld in persoonlijke vrije dagen die ingezet kunnen worden gedurende het jaar. “Dus wie bijvoorbeeld geen Pinksteren viert maar Suikerfeest, kan op die dag gewoon vrij zijn. We stimuleren onze collega’s om tijdens een groepsoverleg iets te vertellen over zo’n dag die voor hem of haar belangrijk is – zo leer je van elkaar en kweek je begrip. En ik vind: als we in Nederland Bevrijdingsdag vieren, dan moet er ook alle ruimte zijn om de afschaffing van de slavernij te vieren, wat eveneens gaat om het vieren van de vrijheid en het terugdringen van ongelijkheid. Dus bij ons is iedereen vrij op 1 juli, vanwege Keti Koti.”

Het belang van diversiteit en inclusie is de voornaamste reden dat Drielinger sinds een aantal maanden staat ingeschreven in de database van SER Topvrouwen: “Iedereen heeft mensen nodig om zich aan te spiegelen, en dat geldt natuurlijk ook voor ambitieuze vrouwen die beginnen aan een topcarrière. Iemand die qua achtergrond op je lijkt, bij wie je herkenning voelt. Daarom wil ik mijzelf laten zien, voor anderen.”


Tekst: Nicole Gommers