Melina Kappeyne van de Coppello–Rakic, directeur behandelzaken Inforsa en psychiater forensische FACT
What is your legacy? Vrouwen met Kracht Collectie.
Wat wilde je vroeger worden? Wat was jouw beweegreden hiervoor?
“Ik wilde arts worden in een ontwikkelingsland of journalist/correspondent in conflictgebieden of derdewereldlanden. Ironisch genoeg moest ik door de oorlog in voormalig Joegoslavië zelf een conflictgebied ontvluchten. Ik vermoed dat ik altijd ergens behoefte had om de have nots te helpen die zich aan de rand van maatschappij bevinden. In mijn werk als directeur en psychiater bij een organisatie voor hoog-intensieve en forensische psychiatrie werk ik met mensen die ernstig gestoord gedrag vertonen als gevolg van ernstige psychiatrische ziektes. Deze have nots hebben niets en vaak ook nooit iets gehad in het leven: geen naasten en weinig vertrouwen. Ze zijn vaak sinds jongs af aan ernstig getraumatiseerd. Anderen vertrouwen hen ook niet, omdat ze heel naar en/of crimineel gedrag vertonen. De meest effectieve methode om deze mensen voor zichzelf en maatschappij veiliger te maken, is om niet alleen hun stoornissen te behandelen maar ook hun levens. Sommigen blijven levensgevaarlijk en moeten langdurig buiten maatschappij geplaatst worden. Het merendeel lukt het met een goede behandeling een menswaardig en veilig bestaan op te bouwen.”Wie is jouw rolmodel? En waarom?
“Jane Goodall, biologe, apenonderzoeker in Uganda. Wat een geduld en doorzettingsvermogen heeft deze vrouw gehad. Een ander rolmodel is mijn grootmoeder met haar buitengewone aanpassingsvermogen, die zich na alle tegenslagen en trauma’s nooit in de rol van een hulpeloos of onmachtig slachtoffer liet plaatsen. Daarnaast heb ik bewondering voor Khadija Arib, met haar geweldige scherpe en tactvolle optreden, welbespraaktheid en niet te vergeten geraffineerde elegantie.”Wat heeft jou gebracht op de plek waar je nu bent?
“Ik ben leergierig, altijd nieuwsgierig naar de werkwijze van anderen en heb een ijzeren discipline. Ik ben opgegroeid in een gezin en maatschappij waar de ontwikkeling van vrouwen zeer gestimuleerd werd. Mijn vader gaf een belangrijke baan op zodat mijn moeder ruimte kreeg om haar universitaire studie af te maken. De afstemming tussen hen beiden over deze kwestie dient nog steeds als model voor afstemmen en onderhandelen in mijn eigen huwelijk – en breder.”Wat zijn de levenslessen die je wilt doorgeven? Hoe ben je tot deze levenslessen gekomen?
“Maak van een tegenslag een kans, ook als het maar een klein stapje is naar een menswaardig of gedroomd bestaan. Ga verbinding aan, leer en blijf vertrouwen, hoe moeilijk het soms kan zijn. Een harnas is meestal slechts tijdelijk nodig en zit gauw in de weg.Toen ik de oorlog ontvluchte was ik ook een have not. Ik had niets en heel weinig vertrouwen. Gelukkig waren hier mensen die mij vertrouwen gaven, zodat ik mij nieuwe bestaan kon opbouwen en weer kon leren vertrouwen. Betrek (en vertrouw) anderen bij wat je wil bereiken. Je wint een oorlog niet met de officieren, iedereen is in staat om soms verassende bijdrage te leveren. Iedereen is waardevol.”
