• 
• 

Dorine Wekking, commissaris, bestuurder en executive coach

Wat wilde je vroeger worden? Wat was jouw beweegreden hiervoor? 

“Ik kon niet kiezen. Ik ben enorm nieuwsgierig en vond alles leuk om te doen! Schooltje spelen en dan de juf zijn, of ‘kantoortje spelen’ maar ook ‘minister zijn’… mijn vader maakte dan de grap dat ik de eerste minister zonder portefeuille zou zijn.. Ik wilde graag nieuwe dingen leren, avonturen meemaken en dat liefst samen met mijn vriendinnetjes. Eigenlijk was ik er niet zo mee bezig. Ik wilde wel ‘heel goed’ zijn en hoge cijfers halen zodat ik later ‘kon worden wie of wat ik wilde’.“

Wie is jouw rolmodel? En waarom?

“Er zijn meerdere mensen die ik bewonder omdat zij mensen kunnen raken in wat er écht toe doet! Laten zien wat ‘mens-zijn’ is: elkaar helpen om het goede te doen! Ik heb ook gemerkt dat er nu andere rolmodellen zijn dan vroeger, “dichter bij huis” in plaats van grote bekenden.”

Wat heeft jou gebracht op de plek waar je nu bent?     

“Mijn nieuwsgierigheid, mijn ambitie en mijn energie! Ik ben iedere dag dankbaar dat ik zoveel leuke en interessante mensen mag ontmoeten en van wie ik veel kan leren en daardoor op plekken kom die uitdagend en inspirerend zijn. Ik geniet ervan dat ik steeds meer op mijn intuïtie vertrouw en daardoor betere beslissingen neem.”

Wat zijn de levenslessen die je wilt doorgeven? Hoe ben je tot deze levenslessen gekomen?  

“Allerbelangrijkste is om jezelf te accepteren en te omarmen voor wie je bent: je mooie kanten én je schaduwkanten, die hebben we tenslotte allemaal. Dit is volgens mij je ‘levens opdracht’: te worden wie je bent! De ander met open vizier tegemoet treden en je open te stellen voor anderen: het is veel gaver om het verhaal van de ander te horen, je eigen verhaal ken je tenslotte al!”

Waarin ben je zelf een rolmodel? En waarom? 

“ Ik hoop een rolmodel te zijn voor anderen en mijn kinderen door positief in het leven te staan, altijd te kijken naar wat er wel is in plaats van wat er niet is. Met toewijding en enthousiasme, met begrip en vertrouwen gericht te zijn op groei en ontwikkeling van ‘het-goede’. Maar ook door de lastige dingen niet uit de weg te gaan. hoop ik dat zij in staat zullen zijn om hun kwetsbare kant te ontwikkelen, ook in hun werk.”